پرونده شما باز است آقای پوراحمد!

17 فروردین 1402
- 11:49

کیومرث پوراحمد هم رفت. با این جهان وداع کرد. خودش انتخاب کرد. دق کرد. از فشارهای حاکم و تنگنای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به پایان راه رسید. جای قضاوت و ملامت هم نیست، که هیچ‌کس حال دیگری را نمی‌تواند بفهمد. او که پر از شوق زندگی بود نه از آن گونه که خود را فریب دهد و چشم بر واقعیت‌ها و فلاکت زیستن ببندد. زندگی را دوست داشت در جهانی که زیستن ارج‌وقرب داشته باشد، انسان پر ارج باشد و جای هنرمند، افراد نادان و نان به نرخ روز خور جولان ندهند. پوراحمد سینماگری شریف بود آگاه به تاریخ معاصر ایران و مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه. منتقد بود و نگاه نقادانه‌اش به مسائل اجتماعی روز هم از همین زاویه برمی‌خاست.

«آرتور میلر» نویسنده و نمایشنامه‌نویس آمریکایی معتقد است: «تمام کسانی که دست به خودکشی می‌زنند، به قتل رسیده‌اند و قربانی پرخاشگری و تعرض هستند یا گاهی قربانی حقیقت.»

سال 1386 نخستین برنامه «آینه‌های روبه‌رو» را برای حوزه هنری آذربایجان‌شرقی با او شروع کردم، برای نمایش و نقد و بررسی فیلم اتوبوس شب. اثری موفق در کارنامه سینمایی پوراحمد. همراه با حبیب احمدزاده نویسنده فیلم‌نامه آمد. قرار بود خسرو شکیبایی هم باشد که پس از چند تماس، بیماری مانع از آمدنش شد.

از آن روز هر چه هست یاد نیک و رفتارهای دوستانه است و طنز و شوخی‌های پنهان در وجودش-که برخلاف شخصیت جدی او، بسیار طناز بود، به‌قاعده و در جای درست؛ چراکه نویسنده بود و لحن و کلام و واژه را خوب می‌شناخت. قلم بسیار شیرین و جذاب و دل‌نشین داشت. نمونه‌اش کتاب «کودکی نیمه‌تمام» و «بهاریه» هایش در ویژه‌نامه‌های نوروزی ماهنامه سینمایی فیلم. خوب می‌دید و با توانایی ذاتی‌اش می‌توانست آن را به واژه و تصویر تبدیل کند.

آقای کیومرث پوراحمد! … «پرونده باز است» شاید آخرین کار سینمایی شما باشد اما پرونده‌ی شما با مُهر عشق و احترام در دل ما همچنان بازخواهد بود چراکه عشق هرگز نمی‌میرد. سلام ما را به اهالی باصفای آن حوالی برسانید. بدرود!

شانزدهم فروردین 1402
علی افتخار
@ali_eftekhar7