هنر و صنعت آذربایجان - پایگاه خبری تاریخ و فرهنگ

آرشیو

اخبار دسته بندی: هنر و صنعت آذربایجان

دیپلماسی معماری در سال 1954 وزارت امورخارجه ایالات متحده آمریکا طرحی را به اجرا در آورد که فرصتی فراهم آورد تا بهترین معماران آمریکا در قالب یک هیات عالی مشاور برای بررسی معماری ساختمان های سفارت خانه های آمریکا عازم کشورهای جهان شوند و ازین دریچه با معماری بومی. . .

محمدرضا ايراني در سال 1333 ، در تبريز ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در دبستان جهانشاه و بدر و دوره اول دبيرستان را در دبيرستان تربيت و هنرستان هنرهاي زيباي «ميرك» و دبيرستان كوروش تبريز به پايان رساند. در سال 1353 بعد از اتمام تحصيلات متوسطه و. . .

طنین هنر زنان نیمی از جامعه را تشکیل می دهند، معرفی و شناساندن زنان تأثیرگذار جامعه و رساندن حرفها و مشکلاتی که در طی مسیری که برای ارتقای خود و جامعه انتخاب کرده‌اند وجود دارد، کاری ضروریست. در این مسیر نسبت به معرفی و بررسی ابعاد شخصیتی، هنری و علمی و. . .

شهر تبریز به عنوان یکی از تاریخی‌ترین شهرهای ایران که در دوره‌های مختلف تاریخی پایتخت بوده است همواره پذیرای گردشگران و مسافران داخلی و خارجی است. بسیاری از مسافران تبریز برای خرید سوغاتی به بازار سرپوشیده تبریز سر می‌زنند و یا برای خرید سوغاتی‌های خوشمزه این شهر که معرف. . .

به گزارش صاحب دیوان، این نمایشگاه نقاشی از 26 الی 29 خرداد 1403 در نگارخانه استاد یاسمی میزبان علاقمندان و هنردوستان بود. پریا سراجی در گفتگو با صاحب دیوان در مورد برگزاری این نمایشگاه توضیح داد: این اولین نمایشگاه انفرادی من بود که به اولین تجربه‌ام در این زمینه. . .

به گزارش صاحب دیوان، اولدوز طهماسب‌پور متولد 1362 در تبریز است و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۱ با عضویت در انجمن کارتونیست‌های تبریز و شرکت در کلاس‌های کارتون استاد رحیم بقال اصغری آغاز کرده است. وی از سال ۱۳۸۴ در آموزشگاه هنری آرسوی بعنوان مربی نقاشی کودکان. . .

. . .

«الهه مداحی» نویسنده جوانی است که تا شانزده سالگی چهار کتاب داستان برای نوجوانان نوشته و کتاب‌هایش به زیور طبع آراسته شده‌اند. نوشتن کتاب اول را از دوازده سالگی آغاز کرده و در ادامه، داستان‌های سه کتاب بعدی‌اش خلق شده‌اند. او در 25 اسفند سال 1385 در تبریز متولد. . .

کاش صاحب هنر را زندگان مرده دوست / در زمان زنده بودن مرده می پنداشتند سالهاست کسی نه حزن اندوهبار صوت او را می شنود و نه زخمه های تارش را، چونان که هرگز نبوده است او را چه در دورانی که اوج شکوه هنرش بود قدر نداشتیم و. . .