صاحب‌دیوان، پایـگاه خبــری و تحلیلی تاریخ و فـرهنگ ایران

پارس وی دی اس
دوشنبه, 17 اردیبهشت, 1403

هویت پنهان و راز مگوی؛ نگاهی به نمایش «دروغ»

«دروغ» نمایشی درباره‌ی خیانت و نقاب آدم‌ها و‌ راز مگو و ناگفته‌هایی است که هر کس در زندگی برای خود دارد.

به گزارش صاحب دیوان، فلوریان زلر داستان نویس و نمایشنامه‌نویس فرانسوی بیشتر به مضامین اجتماعی معاصر توجه دارد و «دروغ» در سبک کمدی- درام با مضمون اجتماعی نخستین بار به سال ۲۰۱۵ در پاریس روی صحنه رفته است.

در نمایش دروغ، دیالوگ‌ها ساده است اما این سادگی در بروز چهره‌های متفاوت و با حرکت در مرز باریک راست و دروغ، شکل معمایی به خود گرفته و روابط افراد را پیچیده می‌سازد. گویی پازل‌هایی کنار هم چیده شده تا وجوه پنهان شخصیت‌های داستان دروغ، روشن شود اما مهارت نویسنده به قدری است که در هیچ اپیزود از اجرا، تماشاگر – و حتی خود زن و‌ شوهرهای داستان- متوجه حقیقت ماجرا در رابطه با وضعیت اخلاقی آدم‌ها نمی‌شوند حتی این احتمال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که شاید همه چیز دروغ است!

فرزین ریحانی راد در اجرا و کارگردانی دروغ موفق است و در نهایت سادگی در طراحی صحنه توانسته مفاهیم مورد نظر را انتقال دهد.

بازی‌های خوب نمایش به ویژه حامد منافی و سنا پورسعیدی قابل توجه است. منافی در اجرای جنس بازی دوگانه‌ی شخصیت که حالت طنز- جدی را در هم آمیخته، به ایفای درست نقش رسیده است.

در طراحی صحنه، قاب بدون عکس نصب شده بر دیوار و دو تابلوی نقاشی در طرفین دیگر دیوار با چهره‌هایی مغشوش و نامعلوم، ایده‌ی جالبی است که به هویت پنهان و مرموز شخصیت‌ها اشاره دارد، نوعی رازآلود بودن آدم‌ها در شرایط خیانت به همسران و رازهای مگوی آن‌ها.

علی افتخار

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

یادداشت