به گزارش صاحب دیوان، یادداشتی که می خوانید «سعید جلوه گری» برای سالروز رحلت «اصغر فردی» در صفحه شخصی خود منتشر کرده است: سال 1363 بود. صبح یک روز تابستانی جوانی قدبلند و چهارشانه را دیدم … مرتب و جدی و خوش صدا !… رادیو تبریز چنین همکاری نداشتیم.. . .

به گزارش صاحب دیوان، بنا به کتاب «تبریز مهد صنعت چاپ در ایران» نوشته صمد سرداری‌نیا اولین چاپخانه ایران به سال ۱۲۳۲ ه.ق / ۱۱۹۵ ه.ش / ۱۸۱۶ م با عنوان باسمه‌خانه در محله ویجویه تبریز راه‌اندازی شده است. این کار با دستور عباس میرزا نایب‌السلطنه و به همت و پایمردی میرزا زین‌العابدین. . .

چهره‌های مهم ادبیات مرثیه، کمتر در ادبیات رسمی مورد توجه قرار گرفته‌اند. کمتر کسی است که به عمق زیبایی و شکوه ادبی مرثیه‌ها و نواهای ترکی، دست یافته ‌باشد. بعید است کسی از پیر و جوان گرفته تا دانشجو و حتی معلم ادبیات چیزی از صافی و سعدی زمان. . .

با استناد بر مستندات و اطلاعات موجود؛ صفی الدین ابوالفتح اسحاق اردبیلی، صوفی و عابد شهیر در سال ۶۵۰ هجری قمری در روستای کلخوران اردبیل چشم به جهان گشوده و از عنفوان جوانی پا در مسیر روشن پارسایی نهاده و از برکات و ثمرات پاکیزگی جسمانی و ریاضت روحانی. . .

اینجا صحبت از ایستگاه راه آهن تبریز است. ایستگاهی به قدمت ۱۰۷ سال. بنایی که شاهد وصال و جدایی‌های فراوان بوده از استرس سربازان جنگی گرفته تا بی قراری دل‌ عشاق. گویا اینجا نقطه فوران ضربان قلب است با چاشنی هیجان، غم، شادی، استرس و حتی دروغ. در دوران. . .

فرزندان نام آور تبریز و آذربایجان در سطوح ملی در تاریخ ایران را اگر بشماریم دفتر قطوری می شود که باید نسل جوان آذربایجانی با مد نظر قراردادن اقدامات و تلاش‌های مردان بزرگ و تأثیر گذار تاریخ پرافتخار خود علاوه بر مباهات و بالندگی راه و روش و منش. . .

بی‌عشق، زیستن را نشاید و زیستن بی‌عشق هم ارزنده نخواهد بود. اکنون که برای دومین بار آیین نکوداشت سترگ چهره‌های جاودان و مانایِ میراث فرهنگی این سرزمین، به ظهور و بروز می‌رسد، به‌جاست بگوییم که این عشق پاک و بی انتها به مام میهن و وطن، همان آموزه‌ای است که از بزرگان ما به. . .

نگاهی به چالشهای هنرمندان در روز جهانی صنایع دستی هنرمندان صنایع دستی سرزمین مان نیز از دیرباز نقش چشمگیری در اعتلای هنر ایرانی و توسعه اقتصاد کشور ایفا کرده اند. گرچه در سالیان اخیر به دلایل متعدد بسیاری از هنرها رو به افول است و بیم آن می رود. . .