پروین اعتصامی
پروین در ۲۵ اسفند سال ۱۲۸۵ در تبریز چشم به جهان گشود و از همان ابتدا زیر نظر پدر ادیب و دانشمند خود یوسف اعتصامی ملقب به اعتصام‌الملک به رشد پرداخت. در کودکی با پدرش به تهران آمد و ادبیات فارسی و عربی را از پدرش که از پیشتازان تجدد ادبی در ایران و تحول نثر ادبی بود آموخت. از هشت سالگی سرودن شعر را آغاز کرد و قطعاتی از ترجمه‌های پدرش را به نظم کشید. در تیر ماه ۱۳۰۳ دوره مدرسه دخترانه آمریکایی را با موفقیت به پایان رساند و در جشن فارغ‌التحصیلی، خطابه‌ای را با عنوان «زن و تاریخ» ایراد نمود. او در تمامی سفرهای داخلی و خارجی پدرش، او را همراهی می‌کرد و با طبع بلند خود پیشنهاد ورود به دربار و مدال وزارت معارف ایران را رد کرد. او در ۱۳ تیر ۱۳۱۳ با پسرعموی خود ازدواج کرد و چهار ماه بعد از عقد به منزل همسرش در کرمانشاه نقل مکان نمود. اخلاق نظامی و خوشگذران این مرد که از افسران شهربانی بود با طبع لطیف پروین سازگاری نداشت و پس از و دو ماه و نیم زندگی مشترک، پروین با گذشتن از مهریه‌ی خود از همسرش جدا شد. او تلخی این شکست را با متانت و خونسردی پذیرفت و تا پایان عمر خویش سخنی از آن به میان نیاورد. او مدتی را در کتابخانه دانشسرای عالی به کتابداری پرداخت. مرگ پیش رس او بدون هیچ سابقه بیماری و پس از شانزده روز بستری شدن در بستر در شانزدهم فروردین سال ۱۳۲۰ کاملاً دو از انتظار بود. او را در مقبره‌ی خانوادگی‌اش در حرم حضرت معصومه در جوار پدر به خاک سپردند. به همت پدرش،دیوان پروین که شامل یکصد و پنجاه قصیده و مثنوی و قطعه ای به عنوان مقدمه است، به همراه دیباچه‌ی ملک‌الشعرای بهار در سال ۱۳۱۴ انتشار یافت. او کتابش را به پدرش تقدیم کرد.
منابع:
دیوان پروین اعتصامی به کوشش منوچهر مظفریان. ۱۳۶۸. انتشارات علمی و کتاب آفرین
اعتصامی، ابوالفتح. تاریخچه زندگی پروین اعتصامی. ۱۳۵۲٫ تهران.
رضوانه امامی‌پور