در توضیح نمایشگاه نقاشی «بازی» بهناز عبداله پور نوشته است:
«در تعریف علمی، بازی فعالیتی مخصوص کودکان نیست؛ هر فعالیتی که بر اساس ایجاد لذت و خوشایندی باشد و کم یا زیاد دارای قواعد باشد، بازی محسوب می شود.
بازی ها غالبا اشکال شناخته شده ای دارند و در فرهنگ و اقلیم هر قوم می توان آن را سراغ گرفت، بنابراین بازی ها دارای زمینه های اجتماعی، اقلیمی و خرده فرهنگی هستند. بازی ها عمدتا توسط وسایلی انجام می شوند که بیشتر در مورد کودکان اسباب بازی نامیده می شود.
انسان سرگرم خرید بازی هاست و برای لذت بیشتر بازی می کند، بازی می دهد و اسباب بازی اش را می سازد اما خود در بازی بزرگتری است که اختیاری در آغاز و پایانش ندارد و محدود به زمینه اجتماعی، اقلیمی و فرهنگی نیست و در آن فقط اسباب بازی است.
این آثار روایتی از انسان است؛ تکه تکه شده، ناتوان، مات و مبهوت.»
