این شرکت پوسته آجری اصلی ساختمان تاریخی را حفظ کرده و یک ساختمان اداری شیشه‌ای کاملاً جدید و مدرن و از نظر انرژری کم مصرف را در داخل آن قرار داده است.
پالایشگاه قند دومینو در اصل توسط تئودور هاومایر برای جایگزینی ساختمان چوبی قبلی که در آتش سوزی ویران شده بود، طراحی شد. این ساختمان در سال 1884 متروک شد، اگرچه دودکشی بعدا به آن اضافه شد. این ساختمان به مدت 120 سال عملیاتی بود و در دوران اوج خود بیش از 450 تن شکر در روز تولید می‌کرد، تا اینکه سرانجام در سال 2004 بسته شد.
PAU مجبور به غلبه بر برخی چالش‌های جدی برای تبدیل ساختمان صنعتی سابق به یک دفتر مدرن بود، یکی از آن‌ها مجموعه‌ای از کف‌ها و طاقچه‌های پنجره ناهمتراز بود. در پایان تصمیم گرفته شد که برخی از ساختمان‌های جانبی را تخریب کرده و فضای داخلی را به‌طور کامل تخلیه شود تا یک دفتر شیشه‌ای در نمای آجری موجود نصب شود.
یک شکاف 3.6 متری بین سازه‌های جدید و قدیمی وجود دارد.یک پلان استاندارد در دفتر و همچنین ایجاد فضای داخلی مطبوع کمک می‌کند.
علاوه بر این، بین این دو ساختار قدیم و جدید ، PAU محیط سبز قابل توجهی از جمله صمغ شیرین آمریکایی و درختان بلوط بومی را اضافه کرده است.
مساحت دفتر جدید تقریبا 42000 متر مربع است و در کنار قسمت‌های اصلی کار، شامل یک لابی بزرگ با ارتفاع سه‌گانه، امکاناتی مانند باشگاه بدنسازی، استخر سرپوشیده و رستوران و خرده فروشی وجود دارد.
در بالاترین قسمت سقف پنت هاوس طاقدار آن، مناظر فوق‌العاده‌ای از منهتن نمایان است.
تبدیل پالایشگاه قدیمی مستلزم قرار دادن یک ساختمان امروزی در پوشش تاریخی سازه تاریخی، ایجاد یک طاق نیم استوانه‌ای شیشه‌ای بود.
این ساختمان به کاربران نور طبیعی، فضای سبز دلپذیر، چشم‌انداز‌های ساحلی و حس و حال داشتن یک بنای مدرن در اندرون یک سازه قدیمی را می‌دهد.
فضای سبز با سیستم بازیافت آب اداره می‌شود، به این معنی که تمام فاضلاب تولید شده توسط ساختمان تصفیه و در محل مورد استفاده مجدد قرار می‌گیرد.
علاوه بر این از نظر تولید انرژی این ساختمان خودکفا است و انتظار می‌رود که انتشار گاز‌های گلخانه‌ای آن به صفر برسد.
منبع: یک پزشک
