صاحب دیوان / ” قوشا یارپاق ” نوعی از قالب یازده هجایی “قوشما” است که در آن علاوه بر قوانین جاری شعری ، قافیه های داخلی نیز در هر مصراع به کار می رود . عمدتا ترکیب هجایی آن ، 6+5 است .و هر مصراع از دوبخش که هر دو قافیه دارند درست می شود .در مجموع یک شعر” قوشا یارپاق ” در بند اول شش و در بندهای بعدی هفت قافیه آورده می شود که آرایش بند اول با بندهای بعدی مقداری متفاوت است.
ریتم و ژانر موسیقیایی این نوع شعر به علت کثرت قافیه ها نسبت به انواع دیگر شعر هجایی بیشتر وملموس تر است . موضوعات مطرح شده در این نوع شعر بیشتر حماسی و عاشقانه است . از شعرای مطرح کلاسیک که در دیوان های خود قالب قوشا یارپاق دارند می توان به موللا پناه واقف و عاشیق علسگر اشاره کرد . متاسفانه شعرای معاصر به این نوع شعر کمتر پرداخته اند . شعر زیر را که در همین قالب که سروده ام، تقدیم می کنم : در این سه بند 20 قافیه به کار رفته است :
حسرتم اؤزونه ، شیرین سوزونه
توشموشم کوزونه ، سئوگیلی یارین ( بند 1 )
وئرمه رم یوزونه ، سوزون دوزو نه
دئمیشم اوزونه ، سئوگیلی یارین
سویله زولفو مارا ، گوزو خومارا
او قاشلاری قارا ، چکمه سین دارا (بند 2 )
وورغونام آشکارا ، نازلی نیگارا
دؤزه رم نازینا ، سئوگیلی یارین
سویله سن انبازا ، گلسین آوازا
میضراب وورسون سازا ، سؤز یازا یازا ( بند 3 )
قیلدیغیم نامازا ، راز و نیازا
حیرانام گوزونه ، سئوگیلی یارین
علیرضا انباز / اهر
