طراحی مجدد ساختمان “هرمس” در منطقه آبرسان شهر تبریز نمونهای از چگونگی تحول معماری برای پذیرش پایداری، یکپارچگی با طبیعت و ارتقای جذابیت بصری است. پروژه حاضر بخش کوچکی از پروژه ای بزرگ به نام “شهرت را دوباره طراحی کن” است. معماری شهری تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی در شهرها دارد و ارزشهای اجتماعی، زیستمحیطی و زیباشناسی یک جامعه را منعکس میکند. و چنین پروژه های خود جوش می تواند نگاه مسئولان شهری و به ویژه مردم را به مفاهیم و ساختار های به روز معماری در دنیا آگاه سازد.
تحلیل مقایسهای
نقد ساختمان هرمس
ساختمان اصلی طراحی کاربردی اما فاقد الهامبخشی دارد. در حالی که به هدف اصلی خود به عنوان یک ساختمان شهری عمل میکند، مشارکت زیباشناسی و زیستمحیطی آن حداقلی است. نمای ساختمان تحت سلطه الگوهای هندسی تکراری و یک پالت رنگی است که فاقد شادابی است. عدم حضور فضای سبز یا یکپارچگی زیستمحیطی به ساختمان ظاهری خشک و کارکردگرایانه میدهد. علاوه بر این، در زمینه چشمانداز شهری، همخوانی بصری یا پایداری چندانی ارائه نمیدهد.
تصویر شماره 1
ساختمان بازطراحی شده (تصویر 2)
طراحی مجدد که در “تصویر 2” نمایش داده شده، نشاندهنده یک انحراف جسورانه از طراحی سنتی “تصویر 1” است. در اینجا بهبودها و ویژگیهای کلیدی آورده شده است:
1. یکپارچگی با طبیعت:
نمای بازطراحی شده شامل باغهای عمودی و تراسهای سبز فراوان است. این نه تنها ارزش زیبایی شناختی را افزایش میدهد، بلکه تنوع زیستی را نیز ترویج داده و کیفیت هوای محیط شهری را بهبود میبخشد.
این ادغام طبیعت در طراحی شهری، حس آرامش و انسجام بیشتری برای ساکنان و عابران ایجاد میکند.
2. پایداری:
افزودن فضای سبز ردپای کربنی ساختمان را با ارائه عایق طبیعی کاهش داده و مصرف انرژی برای گرمایش و سرمایش را کاهش میدهد.
طراحی منعکسکننده تعهد به توسعه پایدار شهری با استفاده از مواد و سیستمهای سازگار با محیط زیست است.
استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر، مانند پنلهای خورشیدی و سیستمهای مدیریت آب باران، به کاهش وابستگی ساختمان به منابع محدود کمک میکند.
3. نمای پویا:
بر خلاف نمای یکنواخت “تصویر 1″، طراحی مجدد بازی پویایی از شیشه و فضای سبز معرفی میکند. چینش مدولار پانلهای شیشهای بازتابنده ظاهری مدرن و پرجنبوجوش ایجاد میکند و در عین حال نور طبیعی را به حداکثر میرساند.
نورپردازی شبانه ساختمان نیز با استفاده از منابع کممصرف، جلوهای زیباشناسانه و منحصربهفرد ارائه میدهد.
4. جذابیت زیباشناسانه:
طراحی مجدد ساختمان را به یک نشانه بصری تبدیل میکند که از خطوط جسورانه، بافتهای متنوع و یک پالت رنگ طبیعی استفاده میکند که با چشمانداز شهری هماهنگ است.
افزودن فضای سبز زوایای سخت ساختمان را نرم میکند و بیان معماری انسانیتر و دعوتکنندهای ایجاد میکند.
این تغییرات به طور خاص بر ایجاد حس هویت شهری و تأثیر مثبت بر چشمانداز محیطی تأکید دارد.
5. طراحی انسانمحور:
بالکنها و تراسها در طراحی مجدد فضاهای باز قابل استفادهای برای ساکنان فراهم میکنند و ارتباط با طبیعت را ترویج داده و بهزیستی کلی را بهبود میبخشند.
ساختمان با محیط خود در تعامل است و فضاهای سایهدار و تجربه بصری دلپذیری برای عابران پیاده ارائه میدهد.
همچنین فضاهای تعامل اجتماعی در طراحی گنجانده شدهاند تا حس اجتماع و مشارکت را تقویت کنند.
تصویر شماره 2
چرا طرح ارایه شده از ساختمان اصلی بهتر است؟
• اولویتبخشی به پایداری زیستمحیطی.
• معرفی عناصری که تنوع زیستی شهری را افزایش میدهند.
• ارتقای کیفیت زیباییشناسی ساختمان و محیط اطراف آن.
• بازتاب رویکردی آیندهنگرانه به طراحی معماری.
این تغییرات نه تنها در سطح بصری بلکه در سطوح عملکردی و زیستمحیطی نیز موجب بهبود کیفیت فضاهای شهری میشود.
دیگر نمونه های طراحی شده
نتیجهگیری
تحول “تصویر 1” به “تصویر 2” نشان میدهد که چگونه طراحیهای مجدد معماری میتوانند جان تازهای به ساختمانهای موجود ببخشند. با تمرکز بر پایداری و احترام به طبیعت، طراحی جدید نه تنها عملکرد و زیباییشناسی ساختمان را بهبود میبخشد، بلکه به محیط شهری نیز مثبتاً کمک میکند. به عنوان معمار، ما مسئولیت داریم فضاهایی ایجاد کنیم که الهامبخش، پرورشدهنده و به طور هماهنگ با طبیعت همزیستی کنند و “تصویر 2” نمونهای درخشان از این چشمانداز است.
