صاحب‌دیوان، پایـگاه خبــری و تحلیلی تاریخ و فـرهنگ ایران

پارس وی دی اس
جمعه, 7 اردیبهشت, 1403

روز ملی شعر و ادب فارسی

امروز بیست و ششم شهریور #روز_ملی_شعر_و_ادب_فارسی است. روزی که برای ما #آذربایجانی_ها البته طبعا مایه افتخار و مباهات است و #شهریار به نظر من محبوبترین شاعر تاریخ #ادبیات_ترکی ست. و اینکه او شاعر ملی ادب فارسی هم باشد قطعا برای ما اتفاق مهمی ست. و برخی از آذربایجانی ها هم اگر نظری خلاف این دارند باز هم با تغییر این نام به شاعری غیر آذربایجانی مخالف اند. اما این نامگذاری از آغاز تا همین امروز، هم در میان آذربایجانی های دوستدار شهریار و هم هموطنان غیر ترک مخالفانی داشته است. و واقعیت این است که این نامگذاری با کمی دقت در درون خود تناقضاتی دارد که نمیتوان نادیده گرفت هرچند که دلیلش نه شهریار است و نه شعر و ادب بلکه در روال کلی غلطی ست که سالهاست نه تنها در این نامگذاری بلکه در انواع و اقسام نامگذاری های ادبی، سیاسی، صنعتی، ورزشی و.. ما حاکم است و در ادامه عرض خواهم کرد. در مورد. روز ملی شعرو ادب فارسی هموطنان فارسی زبان ما معتقدند شاهکارهای ادبی شهریار از جمله #حیدربابا و #سهندیه به زبان ترکی سروده شده و در تاریخ ادب هزار و اندی ساله فارسی شاعران فراوانی همچون فردوسی و مولانا و خیام و حافظ و سعدی وجود دارد که از شهریار بزرگتر و برای این روز مناسب ترند. و من به آنان حق می دهم. از این طرف برخی از ادبای آذربایجانی ها هم در اظهار نظری شبیه به این میگویند شهریاری را که آنقدر بزرگ است که به سه زبان ترکی، فارسی و عربی شعر خوب نوشته و در زبان مادری اش ترکی شاهکارهایی جهانی خلق کرده نباید به زبان و ادب فارسی منحصر کرد و این نوعی چشم بستن به آفریده های ترکی اوست و من به اینها هم حق میدهم و در عین حال معتقدم شهریار برای این روز انتخاب درستی ست.مشکل اصلی اینجاست که سیاستگذاران کلان کشورمان متاسفانه همیشه فراموش میکنند که وقتی قرار است اتفاقی در سطح ملی در وطن مان رقم بخورد در برابر عبارت ملی فقط میتوان نام ایران را قرار داد تا تمام ملتها و فرهنگ های ایرانی را در بر بگیرد. و گذاردن یکی از هرکدام از زبانها، اقوام فرهنگها و… ایرانی که همه جزئی از عبارت” ملی” هستند. باعث تشتت ها و تفرقه افکنی ها میشود. تمام اقوام و مللی که هزاران سال است در این مرز و بوم زیسته اند دارای فرهنگ، زبان و ادبیات خود هستند و اتفاقا با همین فرهنگ های بومی ملیت ایرانی و ادبیات فارسی را هم شکل داده اند. به همین دلیل است که وقتی میگوییم ملی، حتما باید بعدش بگوییم ایرانی. و قطعا اگر میگفتند”روز ملی سعر و ادب ایرانی”شهریار بهترین و لایق ترین نام بود. زیرا حداقل به سه زبان از چند زبانی که در کشورمان رایج است شعر خوب سروده و این انتخاب از هر حیث قابل دفاع میشود. اما چون گفته ایم روز ملی شعر و ادب فارسی هموطن فارس میگوید از شهریار قویتر شاعر فارسی بسیاری داریم و هموطن ترک میگوید شعر ترکی شهریار از شعر فارسی اش قوی تر است. و همین تشتت ها باعث شده که میبینیم امروزه رئیس محترم و ادیب اداره کل ارشاد استان جناب #سید_قاسم_ناظمی به حق پیشنهاد #روز_ملی_شعر_و_ادب_ترکی را میدهد. چیزی که به نظر من اگر همین دقت جزئی اما بنیادی در نامگذاری اعمال میشد نیازی به این هم نبود. باری به همین سادگی گاهی انتخاب صحیح یک نام میتواند همه چیز را تغییر دهد.

صالح سجادی
@salehsajady

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

یادداشت