صاحب دیوان / بهزادخوش‌نقش آذرفام / از قدیم الایام آدمی دوست داشته و دارد و گویا خواهد داشت ، توجه به گذشته را
البته نه در راستای پندآموزی و تجربه آموختن بلکه فقط و فقط به خاطر غبطه خوردن به گذشته و این که همیشه قدیم را چه از لحاظ فرهنگی ، تاریخی و چه از نظر شکوه و عظمت دارایی ها و تمدن های قبلی ، سرتر از حال و روز امروزی خود می‌پندارد.
این موضوع اکثرا در گفت و گوهای بین دوستان و حتی مهمانی های فامیلی هم بسیار عیان است، وقتی بزرگترهای مجلس لب به سخن باز میکنند اول کاری میگویند قدیم که این طور نبود، کجاست اون قدیم ها ، کار اون مردم درست بود و از این قبیل جملات .
حال چرا با این موضوع شروع کردیم!؟
سرصحبت بازشده یک مطلبی را هم اضافه کنیم بحث تخریب در کشور عزیزمان ایران معنای جداگانه ای دارد، چنان که میدانید مسئولین وقت بعضا از سر بیکاری، یا حتی حالا یک کاری کرده باشیم، و نه از سر تحقیق و کاری علمی و عملی دست به کارهایی میزنند که بخشودنی نیست .
تخریب هم نوعی از این کارهاست، گاها از روی سیاست، گاها افراطی گری‌ها و گاها هم متاسفانه از روی جهل و نادانی …
بیایید چند موردی مرور کنیم :
1- همان طور که میدانید تبریز دارای درب های هشتگانه‌ای بوده ، اما همه این درب ها بر اثر زلزله از بین نرفته!
با روی کار آمدن رضاخان در سالهای 1300_1305 خیابان امام خمینی – پهلوی پیشین – ساخته شد و با بی مهری درب نوبر ( نوبار قاپیسی ) به کل با خاک یکسان شد ، ولی خوشبختانه با تدبیر آقای نجفی شهردار وقت تبریز در سال 1394 این درب دوباره بازسازی شد !
2- قسمتی از دیوار های بیرونی خانه بهنام (خانه قدکی) تبریز در طرح خیابان مصلی که بخاطر روانسازی ترافیک مرکزی شهر زده میشد تخریب گردید ، جالب است میراث فرهنگی هم کاری نکرد! دست درازی به تاریخ تا چه حد؟
باز خوشبختانه این دیوارها هم مراحل پایانی بازسازی را پشت سر میگذراند!
3- مدرسه طالقانی تبریز (منصور سابق) واقع در مابین چهارراه بهشتی(منصور) و چهارراه آبرسان که نسل قبلی خاطرات زیادی با آن داشتند تخریب شد! اول سر گفتند بنا به مصوبات دولت قبلی مدرسه های قدیمی رو بازسازی و مستحکم میکنند! بعد که بنا از پی برداشته شد ، زمینی بکر و بزرگ تمام معاملات را بهم زد ، تغییر کاربری در دستور کار قرار گرفت (حال مرکز خرید یا بانک ) ولی به محض روی کار آمدن شهردار اقای نجفی درب زمین بسته شد و تابلویی نصب کردند که نام پروژه را مدرسه طالقانی تبریز نشان میداد و قرارداد جدیدی بسته شد و قرارشد بنای مدرسه به همان شکل و مدرن تر ساخته شود .
4- گولوستان باغی، یا همان باغ گلستان تبریز یکی از اولین و بزگترین پارکهای تبریز که به دست (محمدعلی تربیت) ساخته شده بود و از همان ابتدا دست ساز خاطره های خوشی برای ملت بود و همچنین مجاورت با اولین تراموا (قونقای ایران) فضای عالی رو در اختیار مردم میگذاشت ، این پارک دیوارهای سنگی و ضخیمی داشت و بسیار هم زیبا بنظر میرسید ، در راستای امنیت بخشی! دیوارها تخریب شدند و الان که چندسالی گذشته شهرداری منطقه تاریخی 8 تبریز اقدام به سنگ فرش کل مجموعه کرد و فراخوانی هم داده برای کشیدن دیوار اطراف باغ!
و چندین مثال این گونه !
ارگی که دیوارهایش تخریب شد …
سالن تئاتری (شیرخورشید) که چون دست ساز شوروی بود ، تخریب شد …
حمام های قدیمی ، خانه های قدیمی که تخریب شدند و بعضی ها علی رغم ثبت ملی بودن در حال تخریب هستند …
میدان حسن پاشا ، خانه ستارخان ، خانه باقرخان در حال فرو ریزی هستن …
بلوک میار میار تبریز چند کاروان سرای ثبت ملی دارد در راستای احیای بافت تاریخی! در حال نابودی هست
و …
آیا بعد تخریب باید به فکر افتاد؟
مثال معروفی هست که میگوید یک لیوان را زمین بیندازید آیا بعد اینکه چند تکه شیشه شد میتوان مثل روز اول جمعش کرد؟
یا اینکه مسئولان ما فکر میکنند لیوان شیشه ای نیست و استیل هست یا هم اینکه خودشان را کلا مسئول نمیدانند؟
