نگاهی به چالشهای هنرمندان در روز جهانی صنایع دستی
هنرمندان صنایع دستی سرزمین مان نیز از دیرباز نقش چشمگیری در اعتلای هنر ایرانی و توسعه اقتصاد کشور ایفا کرده اند. گرچه در سالیان اخیر به دلایل متعدد بسیاری از هنرها رو به افول است و بیم آن می رود که با مرگ آخرین بازماندگان آنها برای همیشه به ورطه فراموشی سپرده شوند اما همچنان هنرمندان صاحب ذوق کمر به تداوم هنر نیاکان خویش بسته و هر از گاهی خبرهایی مبنی بر احیا هنرهای فراموش شده در روستاهای دورافتاده ایران بارقه های امید را درقلب هنر ایرانی روشن می سازد.
در این میان شورای جهانی صنایع دستی (WCC)، وابسته به یونسکو، که در سال 1964 برای ترویج مشارکت و تقویت توسعه اقتصادی از طریق فعالیت های درآمدزا مرتبط با صنایع دستی تأسیس شده ؛10 ژوئن را روز جهانی صنایع دستی نامیده و بدین مناسبت هر ساله جهانیان این روز را گرامی می دارند.
شاید بسیاری از افراد مناسبت این روز در تقویم را ندانند ، اما صنایع دستی گنجی بی بدیل است بسان دریچه ای بر هویت و فرهنگ یک ملت که باید ارج نهاده شده و نه این یک روز بلکه تمام ایام سال برای اعتلای آن و نکوداشت هنرمندان و دستهای سبزشان کوشید .
از این رو به بهانه این روز به گوشه ای از چالش هایی خواهیم پرداخت که گریبانگیر اهالی هنر است و معیشت ومیدان بالندگی آنها را تنگ کرده و انتظار می رود که دولتمردان برای برطرف کردن این موانع به دنبال تدابیر تازه باشند.
به گفته کارشناسان صنایع دستی فرآیند تولید صنایع دستی از طراحی گرفته تا مواد اولیه و بسته بندی و فروش با مشکلات عدیده روبرو است.
بالا رفتن نرخ مواد اولیه، عدم شناخت بازار فروش ، مشکلات معیشتی ، افزایش مالیات، تورم و کاهش قدرت خرید مردم ،رکود صادرات و از دست دادن بازارهای اروپا و نیز رکود گردشگری همه و همه موجب شده مسیر تولید صنایعدستی صعب تر از گذشته شود و چون سایه ای بر سر اهالی آن سنگینی کند.
نبود برنامه جامع حمایتی برای تولید صنایع دستی سبب شده، هنرمندان مشکلات متعددی را تجربه کنند و صنایع دستی از خلاقیت و به روز شدن بازبماند.
در این میان اراده مدیران برای اجرای طرح راه اندازی بازارچه های دائمی صنایع دستی که همچنان روی زمین مانده و در بیشتر شهرها به دلیل تامین نشدن زمین و اعتبار اجرایی نشده است می تواند محیطی پویا برای فعالیت مستمر هنرمندان ایجاد کند.
همچنین دولت با حمایت در زمینه تهیه مواد اولیه و فراهم کردن شرایط خرید ارزان و راحتتر با اختصاص ارز دولتی تا حد زیادی مشکل افزایش قیمت تمام شده کار را کنترل خواهد کرد.
بدیهی است هموار ساختن مسیر صادرات و حمایت از هنرمندان برای شرکت در نمایشگاههای خارجی نه تنها بازار هنر ایرانی را رونق خواهد، بلکه محرکه خوبی برای اشتغالزایی و ثروت آفرینی برای روستاهای محروم و شهرهای دورافتاده خواهد بود و با ظرفیت های بیشماری که دارد می توانند عامل جذب گردشگرو رونق صنعت توریسم گردد.
هنر میراث ملت ماست و به قول سعدی چشمه زاینده است و دولت پاینده از این رو هنرمند باید همواره «هر جا که رود قدر بیند و در صدر نشیند » و سرانجام به شعر حافظ شیراز «باید که خاک درگه اهل هنر شوی!»