مسجد یا ارگ علیشاه که از شاهکارهای معماری دوره ایلخانی به حساب می‌آید یکی از بناهای باشکوه و تاریخی تبریز بین سالهای ۷۱۶ تا ۷۲۴ هجری قمری می باشد که در زمان سلطنت محمد خدابنده ( اولجایتو ) از سلسله ایلخانان توسط وزیر وی (تاج الدین علیشاه گیلانی) ساخته شده است. این مسجد درعصر شکوه و عظمت خود مزین به کاشی و تزئینات، ستون‌های مرمری، کتیبه‌ها گچ بری‌های بسیار زیادی بوده است. در دوره قاجار صحن و محل زاویه و مدرسه علیشاه مبدل به انبار غلات و مخزن مهمات قشون گردیده و با کشیدن حصاری دور آن نام ارگ را به آن نهاده بودند.
مسجد علیشاه که در دوره مشروطیت نیز مخزن‌مهمات دولتی بود به دست مشروطه‌خواهان افتاده و به عنوان سنگری نفوذ‌ناپذیر مورد استفاده آنها قرار‌گرفت، امروزه بخش باقیمانده بنا که از زلزله های مهیب تبریز در امان مانده بخش مسقف مسجد است که عرض آن ۳۰۰ متر و ۱۵ سانتیمتر و ارتفاع دیوارهای آن بطور متوسط ۲۶ متر می‌باشد.
ارگ علیشاه در سال ۱۳۱۰ خورشیدی با شماره ۱۷۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
