محمدرضا حکیمی که چندی پیش به کرونا مبتلا شده بود در سن ۸۶سالگی از دنیا رفت.
به گزارش صاحب دیوان به نقل از ایسنا، این اندیشمند دینی و نویسنده که به دلیل ابتلا به کرونا چندی پیش مجددا در بیمارستان بستری شده بود و همچنان دچار ضعف جسمی شدیدی بود و در روزهای اخیر هم در بیمارستان بستری شد، حدود ساعت ۱۰ امشب (یکشنبه، ۳۱ مردادماه) درگذشت.
مرتضی کیا، از نزدیکان محمدرضا حکیمی به ایسنا گفت که او به دلیل ایست قلبی از دنیا رفته است.
او درباره علت درگذشت افزود: کرونا تمام شده بود، ضعف شدیدی داشتند و بعد هم کلیه‌شان درگیر شده بود و در روزهای اخیر باز هم در بیمارستان بستری شدند تا این‌که ایست قلبی کردند.
به گفته کیا، پیکر محمدرضا حکیمی فردا (دوشنبه، یکم شهریورماه) به مشهد منتقل و بعد در حرم امام رضا (ع) به خاک سپرده خواهد شد.
محمدرضا حکیمی چندی پیش پس از دریافت دُز دوم واکسن و به دلیل ابتلا به کرونا دوبار در بیمارستان بستری شده بود و همچنان ضعف جسمی شدیدی داشت.
خانواده محمدرضا حکیمی در پی درگذشت او در بیانیه‌ای اعلام کردند:
“انا لله و انا الیه راجعون
یا ایتها النفس المطمئنه! ارجعی الی ربک راضیه مرضیه، فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی.
مرزبان توحید و فیلسوف عدالت، حامی محرومان و مستضعفان، استاد علامه محمّدرضا حکیمی، به ملکوت اعلی پیوست. فرزانه‌ای که علوی زیست و پس از عمری پُربرکت و تألیف بیش از یکصد کتاب و مقاله در مرزبانی از ارزش‌های توحیدی و انسانی به لقاءالله شتافت.
این ضایعه جان‌گداز را به حضور نورانی حضرت ولی عصر (عج) و دلسوختگان عدالت و انسانیت در سراسر گیتی تسلیت می‌گوییم. روح بلندش با سیّد آزادگان جهان، حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام محشور باد.”
همچنین صفحه‌ای که به نام محمدرضا حکیمی است نوشته است:
“انا لله و انا الیه راجعون
روحِ بلند علامه محمدرضا حکیمی به ملکوت اعلی پیوست.
او که می‌خواست افق باشد، تا سیراب‌کننده کویر تشنه نگاه‌ها گردد، و افسونگر امید ناامیدان شود.”
محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاة)» و … اشاره کرد.
