حسن کتابی/به گزارش پایگاه خبری صاحب دیوان، وقتی صحبت از بافت فرهنگی و تاریخی یک بخش از شهر به میان می آید، در ذهن شنونده یا گردشگر انتظار دیدنِ یادگاری ولو کوچک از گذشته آن منطقه ایجاد میشود.
در کشورهای توسعه یافته نیز بافتهایی که بنا به دلایلی، تاریخی شناخته میشوند به اَنحای ممکن حفظ شده و حتی در مقایسه عکسهای فعلی و چندصدسال قبل از همان محل، ملاحظه میشود که نسبت به محفوظ ماندن این آثار، با حساسیت خاصی اقدام شده است.
در تاریخ تبریز نیز محله چرنداب خود را با عنوان مقبره الوزرای تبریز معرفی میکند، ولی متاسفانه بهنگام حضور در این بافت، تقریبا هیچ نشانه ای برای عرضه به مخاطب خود ندارد.
با کمی بررسی میدانی در منطقه، بنظر میرسد با استفاده از وضعیت فعلی بتوان جبران مافات گذشته را نمود و نشانی از ابنیه گذشته این محله را ایجاد کرد.
در قطعات پشتی امام زاده چرنداب، باغی بسیار وسیع موجود میباشد که یک ساختمان تقریبا قدیمی نیز به آن مُشرِف میباشد. در صورتیکه امکان تملک و احیاء این باغ توسط شهرداری محترم یا میراث فرهنگی فراهم آید، با ایجاد کاربریهای گردشگری، میشود درآمدی پایدار برای شهر ایجاد نمود و هم اینکه در راستای بازآفرینی موقعیت ویژه تاریخی تبریز قدیم، در ذهن گردشگران، پژوهشگران و علاقمندانی که به این محله مراجعه می نمایند، احساس حضور در چرنداب قدیم را ایجاد نمود.
پی نوشت: به استناد تاریخ اولادالاطهار چرنداب از کوی‌های اصلی شهر تبریز به شمار نمی‌رود بلکه این کوی از دو بخش به نام‌های چرنداب مهادمهین و چرنداب نوبر تشکیل یافته و از توابع کوی‌های مهادمهین و نوبر به شمار می‌رود.
