حسن کتابی/ صاحب دیوان / هر شهری با داشته ها و نشانهای خود قدمت، هویت و افکار مردمان و گذشته خود را نشان میدهد. تبریز نیز بنا به موقعیت سوق الجیشی که در آن قرار گرفته است، مقاطع تاریخی منحصربفردی را گذرانده است. با رجوع به برخی از اسناد و مطالب بزرگان این شهر، مشخص میشود که برخی از املاک و عمارتهایی که سبقه تاریخی داشته و جزء میراث این شهر و کشور بوده اند، بدلیل اینکه در اختیار نهادهای حکومتی قرار داشته اند، به راحتی و بدون هیچ مانعی و با تصمیم مدیر آن نهاد، تخریب شده و از بین رفته اند. شاید بتوان یکی از این موارد را منزل رییس بانک شاهنشاهی که بعدها منزل کنسول روسیه در تبریز بوده است و پس از روی کار آمدن دولت کمونیستی در روسیه، به حکومت ایران اهدا شده بود را مثال زد. این عمارت در پشت بیمارستان سینای تبریز قرار داشته است که بدون هیچ سر و صدا و اِشکالی در اواسط دهه ۷۰ شمسی به آسانی تخریب شده است.
حال با علم به چنین وقایعی در گذشته، باید برای حفظ میراث موجود تلاش نمود و آگاه سازی کرد تا لااقل آثاری که هنوز به سختی به حیات خود ادامه میدهند حفظ گردند. بنظر میرسد بنا به سوابق سیاسی و وقایع تاریخی حادث شده و رجال تربیت شده در دانشگاه تبریز ضروری است که ساختمانهای این دانشگاه نیز توسط نهادهای حافظ میراث و تاریخ، پایش و مرمت شده و در صورت امکان تبدیل به موزه بشوند و در عین حال مانع از تصمیمات خلق الساعه مدیریتها برای تخریب و یا تغییرات در این آثار بشوند تا نسل آینده، امروزیان را مورد ندامت خود قرار ندهند.
