بعد از شاه سلیمان صفوی از بین هفت فرزندش، ارشد آنها به نام «حسین میرزا» بر تخت سلطنت نشست و با نام «سلطان حسین صفوی» در فاصله سال های ۱۱۰۵ تا ۱۱۳۵ هجری قمری حکومت کرد. او آخرین شاه دودمان صفوی است که تهاجم و یورش افغان ها به اصفهان در زمان او سبب انقراض سلسله صفویان گشت. وی در محرم ۱۱۳۴ هجری در ملاقات با محمود افغان در کاخ فرح آباد شخصاً تاج شاهی را بر سر او گذاشت و مدتی بعد نیز در اصفهان به قتل رسید. روی سکه های این دوره مانند سایر سکه های دوره صفوی از نام و القاب شاه به همراه شعر و شعائر مذهبی به خط نستعلیق استفاده می شد. علاوه بر سکه های متداول به فرم دایره، استفاده از سکه های مستطیلی شکل موسوم به «بند انگشتی» نیز در این دوره رایج بود که روی سکه عبارت «بنده شاه ولایت حسین» و نام محل ضرب، و بر پشت سکه، شهادتین ضرب می گردید.
مشخصات سکه:
دوره تاریخی: صفوی
نام شاه: سلطان حسین
جنس: نقره
وزن: 8.7 گرم
محل نگهداری: موزه پول ایران
Each coin tells a story…
After the death of Safavid Shah Sulayman, his oldest son out of his seven, Husayn Mirza, came to throne and was crowned under the name Shah Sultan Husayn ruling from 1694 to 1722. He was the last shah of the dynasty during whose reign the Ghizlay Afghans invaded Isfahan and overthrew the Safavids. Sultan Husayn himself had crowned Mahmud the Afghan earlier in 1721 at the Palace of Farahabad, but he was later beheaded in Isfahan by Ashraf the Afghan anyway.
Like other Safavid coins, the coins of Shah Sultan Husayn too have royal names, titles and epithets as well as religious poets and slogans on them in Nasta’liq script. Beside regular round coins, rectangular coins known as phalange-sized were also common at this time. On the obverse of these coins we see the phrase “the subject of the kingdom of ‘Ali, Husayn” in addition to the mint name, and al-Shahada is read on their reverse.
Information:
Period: Safavid
Material: Silver
Weight: 8.7 g
منبع:موسسه فرهنگی موزه های بنیاد
