ای تــو گـــل بهـار مــن گـــر بـــه مـــزارم آمــــدی
با دم گـــرم خـــود حزیــن شعر خزان مـن بخوان
مـن هــم از آه سینـــه خستــه دلان طلـب کنم
تا تــو رهــا شــوی از ایـن چاه زمان و این مکان
وه چــه به نــرخ جــان خـود داروی تلـخ می خرد
بهر مــن و شفـــای من شهـــد لبــش به رایگان
در پــی جفـت پــر زد این کفتــر چـاهی از زمین
تـا چــه نشیمنش از آن طایـــر ســدره آشیـــان
نقــل طبیــب و نسخـه شربت و قطره بس کنید
آیــت عشــق و دفتـــر خواجـــه کشیــد در میان
نقش مزار من کنیــد این دو سخـن که شهریــار
با غـم عشـق زاده و با غـم عشــق داده جــان
