وقتی که جمهوری اسلامی ایران با رفراندوم عمومی سال 1358 به تصویب ملت ایران رسید و رای دهندگان 16 سال به بالا، نظام حکومتی انقلاب را معین کردند، ناظران مسایل سیاسی و اجتماعی منتظر بودند که قانون اساسی این حکومت بی سابقه در تاریخ جهان چگونه خواهد بود. دومین انتخاب مربوط به خبرگان قانون اساسی بود، که با رای مستقیم و مخفی مردم 73 نفر برای این مهم انتخاب گردیدند. سرانجام کار تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی در آبانماه همان سال به انجام رسید و پس از مدتی مورد تصویب ملت ایران قرارگرفت. قانون اساسی در حقیقت مهم ترین سند مربوط به حقوق عمومی وحقوق اساسی محسوب می شود و البته که سعادت ملتها در گرو صحت در تدوین و اجرای آنست. در سال 1368 به دستور حضرت امام(س) قانون اساسی مورد بازنگری و اصلاح قرارگرفت، چرا که جمهوری اسلامی حکومت بی سابقه ای بود. با گذشت زمان طبیعتا شکل و ساختار آن می بایست پس از آزمودنها و فراز و نشیبها قوام و دوام نهایی خود را پیدا کند. گذشت یک دهه فرصت خوبی برای بازنگری قانون اساسی انقلاب بود و این مهم با موفقیت انجام گردید.
روز 7 آذر 1358 که مقارن با 8 محرم‌الحرام 1400ه.ق بود، حضرت امام خمینی(س) طی پیامی به ملت ایران، ضمن برشمردن نقش حیات بخش قیام حضرت سیدالشهداء، تأثیر خون شهدا در احیاء اسلام در ایران، و توطئه و ترفندهای به‌کار رفته برای دلسرد کردن مردم در رأی دادن به قانون اساسی، بر رفع اشکالات احتمالی و تصویب اصول ضروری در متمم قانون اساسی بر حضور هشیارانه مردم برای تصویب قانون اساسی تأکید ورزیدند.
