به گزارش صاحب دیوان، با اینکه کارشناسان به طور دقیق درباره قدمت این قرآن سخن نمی‌گویند اما عمری بین ۲۵۰ تا ۳۵۰ هجری‌قمری را برای آن تخمین می‌زنند.
صفحات ابتدایی این قرآن نفیس تا آیه ۲۱۳ سوره بقره و تعدادی از سوره‌های کوچک آن در طول تاریخ از بین رفته و در‌دسترس نیست. خط این کلام الهی کوفی است، اما با جوهر رنگی اعراب‌گذاری شده است که از ویژگی‌های نادر آن محسوب می‌شود. در ترجمه این اثر، واژگان پهلوی بسیاری استفاده شده است.
این مُصحَف شریف کهن ترین نمونه موجود از کتابت قرآن کریم با ترجمه فارسی است. طبق پژوهش‌ها قرآن‌های ترجمه‌دار بسیاری که قدیمی‌تر از این مصحف بوده نیز وجود داشته؛ اما متاسفانه امروز دیگر اثری از آنها نیست.
