آپاراتچی همچنین نمونهای قابل دفاع از سینمای بومی و سینمای مردمی واقعی است. چرا واقعی؟ چون بومی یا مردمی بودنش یک طرفه و ادعایی نیست: فیلم درباره یک شخصیت تبریزی (جلیل طائفی اسدی) و یک ماجراست که در تبریز اتفاق می‌افتد، درباره یکی از مردم تبریز که شهرت ملی ندارد و شاید فقط برای بخشی از خود تبریزی‌ها یا خطه‌های هم‌جوار آشنا بوده است، همچنین در ساخت فیلم بیشتر از عوامل بومی همان منطقه استفاده شده، قهرمان و قصه مربوط به آذربایجان شرقی است و کارگردان اهل آذربایجان غربی، بسیاری از بازیگران مثل رضا ناجی و فاطمه مسعودی‌فر و جمعی از عوامل دیگر اهل تبریزند و بسیاری از بازیگران دیگر هم مثل تورج الوند، ولی فروتن، حسین عابدینی و… آذری‌تبارند.
از طرفی فیلم هم در موضوع هم در پرداخت مردمی است، موضوع قصه شکل‌گیری نوعی از سینمای مردمی است و از سویی پرداخت و بیان اثر نیز لحنی عامه‌فهم دارد و در ژانر محبوب و مردمی کمدی اتفاق افتاده است.
آپاراتچی دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما را روایت می‌کند که علاقه اش به ساخت فیلم و دلبستگی‌های عجیبش به سینما دردسرهایی برایش به همراه دارد.
تهیه بلیت از طریق وب‌سایت گیشه ۷ و سینماتیکت
پیج فیلم آپاراتچی در اینستاگرام
