نویسنده این پیس ارزشمند در گفتگو با صاحب دیوان در مورد چگونگی خلق طرح این کتاب گفت: این نمایشنامه را سال 1381 برای جشن ترخیص سربازی نوشتم. قرار بود چند نمایش طنز برای این جشن اجرا شود و از بنده خواستند نمایش جدی برایشان آماده کنم. البته طرح کار از مدت‌ها قبل در ذهنم بود فقط نوشتن این نمایشنامه در یک شب اتفاق افتاد. در پادگان از شب تا صبح بیدار ماندم و نوشتن این پیس را تمام کردم و در پادگان امام سجاد اورمیه نیز اجرا شد.
جعفر پوررضوی در مورد انتشار این نمایشنامه ادامه می‌دهد: این اثر از نوشته‌های مورد علاقه‌ام بود اما تا به امروز به فکر چاپ نبودم تا اینکه دوست گرانقدرم «صالح سجادی» از بنده خواست تا یکی از آثارم را برای چاپ برایش بفرستم. همین اثر را حدود سه ماه طول کشید تا بازنویسی کنم و یک ماه هم «مهران عباسیان» برای ویرستاری آن وقت گذاشت تا اینکه آماده چاپ شد.
این نویسنده درباره موضوع کتاب شافاقلی بنوؤشه بیان کرد: این اثر نمایشنامه‌ای سمبلیک در قالب شعر است. خانه‌ای که چهار شخصیت سیاه، قرمز، آبی و سفید در آن حضور دارند. شخصیت سیاه همه پنجره‌ها و درهای خانه را بسته است تا خانه در تاریکی مطلق باشد. شخصیت قرمز تلاش می‌کند تا پرده‌ها را کنار بکشد بلکه نور آفتاب وارد خانه شود. شخصیت آبی معتقد است نیازی به تکاپوی آنها نیست و آفتاب با قدرتی که دارد خود می‌تواند به همه جا نفوذ کند. شخصیت سفید هم شرایط را پذیرفته و معتقد است باید نسبت به آنچه که پیش می‌آید، همرنگ باشند. در واقع هر پرده مناظره شخصیت‌ها با یکدیگر است.
او درباره ایده نمایشنامه شافاقلی بنوؤشه ادامه داد: در سال های 1376-1377 وقتی در دزفول بودم با الهام از کتاب «اگر خورشید بمیرد» نوشته اوریانا فالاچی، دنیایی بدون نور و روشنایی برای خودم خلق کرده بودم. همیشه به این فکر می‌کردم که در دنیای بدون آفتاب و در تاریکی چگونه دنیایی ایجاد می شود. درواقع این موضوع به درگیری ذهنی‌ام تبدیل شده بود تا اینکه نمایشنامه‌ای با این مضمون نوشتم. این چکیده ایده‌ای بود که باعث شد تا نمایشنامه شافاقلی بنوؤشه را نوشتم.
پوررضوی درباره انتخاب قالب این نمایشنامه گفت: گاهی محتوا، قالب نوشته را تعیین می‌کند. وقتی این پیس را می نوشتم به صورت شعر به ذهنم رسید و به همین شکل نوشتم. درواقع تعیین قالب اثر، خود به خود اتفاق می‌افتد، وقتی به دیالوگ‌ها فکر می‌کردم خود به خود شعر چهارپاره به ذهنم می‌رسید.
وی درباره اینکه انتخاب قالب شعر منظوم برای نمایشنامه اثری ابتکاری است، افزود: در آثار فارسی مثل «آنکه گفت آری، آنکه گفت نه» یا آثاری دیگر می توان چنین اثاری مشاهده کرد. ترجمه منظوم ماهی سیاه کوچولو نیز شاید نزدیک به چنین آثاری باشد. اما به شخصه آثار معدودی را در این قالب و با چنین شیوه روایتی دیده‌ام که در قالب شعر و به صورت نمایش نامه نوشته شده باشد.
جعفر پوررضوی در پایان سخنانش با تشکر از صالح سجادی و مهران عباسیان گفت: اگر زحمات این دوستانم نبود کتاب شافاقلی بنوؤشه منتشر نمی‌شد.
لازم به ذکر است؛ کتاب «شافاقلی بنوؤشه» اثر جعفر پوررضوی به زبان ترکی آذربایجانی در قطع رقعی با 64 صفحه به قیمت 50 هزار تومن چاپ شده و علاقمندان می‌توانند این اثر را از نشر شانی یا مولف تهیه نمایند.
